مادر یک سرباز اسرائیلی که در غزه اسیر است، آرزوی بازگشت پسرش را دارد و از این می‌ترسد که بمباران دوباره این منطقه توسط اسرائیل، زندگی او را بیشتر به خطر بیندازد.
هروت نیمرودی در مصاحبه‌ای با خبرگزاری AFP گفت: «فرزندان ما در خطر هستند.» پسر او، تمیر، تنها ۱۸ سال داشت که در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به غزه برده شد.
او افزود: «ما معلومات زیادی نداریم، اما یک چیز مسلم است و آن این‌که فشار نظامی بر غزه، جان گروگان‌ها را به خطر می اندازد.»
از میان ۲۵۱ نفری که در حمله بی سابقه حماس به اسرائیل اسیر شدند، ۵۸ نفر هنوز در غزه نگهداری می‌شوند.
یک آتش‌بس که از ۱۹ جنوری تا ۱۷ مارچ ادامه داشت، منجر به بازگشت ۳۳ گروگان اسرائیلی شد — که هشت نفر از آن‌ها در تابوت بازگشتند — و در مقابل، حدود ۱۸۰۰ زندانی فلسطینی از زندان‌های اسرائیل آزاد شدند.
اما در ۱۸ مارچ، پس از هفته ها اختلاف با حماس بر سر تمدید آتش‌بس، اسرائیل جنگ خود علیه غزه را از سر گرفت و بمباران ها را آغاز کرد.
اسرائیل پس از رویدادهای ۷ اکتبر، یک حمله نظامی به غزه آغاز کرد که منجر به کشته شدن بیش از ۵۰,۰۰۰ فلسطینی شد که بیشتر آن ها زنان و کودکان بودند. گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری هنوز زیر آوار گیر مانده اند.
اسرائیل همچنین با یک پرونده نسل‌کشی در دادگاه بین‌المللی دادگستری روبرو است، در حالی که دادگاه کیفری بین‌المللی حکم بازداشت نخست وزیر بنیامین نتانیاهو و وزیر دفاع پیشین یوآو گالانت را به اتهام جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت صادر کرده است.
«مذاکرات و فشار»
در ۷ اکتبر، تمیر موفق شد پیامی درباره حمله ارسال کند. ۲۰ دقیقه بعد، او همراه با دو سرباز دیگر اسیر شد که دو ماه بعد در داخل غزه تحت شرایط نامعلومی کشته شدند.
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل و حکومت او اصرار دارند که افزایش حملات تنها راه برای مجبور کردن حماس به آزادی گروگان‌ها، چه زنده و چه مرده است.
نیمرودی گفت: «برای یک و نیم سال، این روش کارساز نبوده است. آنچه کار کرده، مذاکرات و فشار (از سوی دونالد ترامپ) بوده است.» او اسرائیل را متهم کرد که بازگشت گروگان‌ها را در اولویت قرار نداده است.
تمیر که در اسارت ۲۰ ساله شد، یکی از ۲۴ گروگانی است که باور می‌شود زنده هستند.
مادر او به طور منظم به همراه دیگر خانواده های گروگان ها در تجمعات تل ابیب شرکت می‌کند، اگرچه همه آن ها درباره بهترین راهبرد برای بازگشت گروگان‌ها توافق ندارند.
«ترس دائمی»
افرادی مانند دانی میران، که پسر ۴۸ ساله‌اش، عمری، اسیر شد، موافق هستند.
میران که به طور منظم در تجمعات گروگان‌ها شرکت می‌کند، گفت: «ترس از این‌که گروگان‌های ما در حملات اسرائیل آسیب ببینند، دائمی است.»
این پدر که به زودی ۸۰ ساله می‌شود، گفت: «گروگان‌هایی که آزاد شدند، گفتند که وقتی اردوی اسرائیل به غزه حمله می‌کند، گروگان‌ها عواقب آن را متحمل می شوند.»
او گفت حمایت جامعه‌اش به او توان داده است که برای پسرش قوی بماند، پسری که دو دختر دارد.
او افزود: «ما به تازگی دومین سالگرد تولد آلما، کوچک‌ترین دخترش، را جشن گرفتیم. دومین سالگرد تولدی که بدون پدرش گذشت — این خیلی سخت است.»
او در تجمع هفتگی شنبه شب در تل ابیب گفت: «می‌خواهم عمری را در آغوش بگیرم و به او بگویم که تمام کشور برای بازگشت همه گروگان ها به خانه تلاش می کند.»
